(!)کـــاش زندگـی بـ هَمین سادگـــــی بود..
بـ هَمین سادگـــــی!!
خــــالی از حسرتـــــ
پـــــوچ از تنهـــایی
بدون بغــض
کـــــاش او...
یکـ تنه می توانست حریـــف همه ی غم های بزرگـ قلب کوچکت باشد
کــــاش او می توانست غـــرق لبخند کُند تمــــام دقایقتـ را
افســـوس که او خود اسیــر یکـ مُشت "بـــی کِسی " است
کــــاش او می توانست مونســت باشد همه ی "شب های بی محتوا "را
کــــاش تو....
دلــت این همه غــــــم نداشت...!
کـــــاش سادگـــی همه ی این درد و دل های ساده را:
می شــد برای" خــــدا "روی کاغذ نوشت ...
برای خدا نوشت وبـ نشانی "سادگی یکـ آرزوی محقر" برایش پست کرد
کــــاش می شد هََََمیشه انقدر ســــاده نوشت
ســـــاده اما ...:: پر از حرفــــــ های ناگفتهـــ...
پر از لحظــــه هایی که ناگــــزیر، زوـد، "دیــــر شد "
کــــاش "گریستــن" یادت نمی دادنــد
"بغض" بدرقـــــــه ی چشمانت نمی کردند
کـــــاش او...
می توانســت بـ جای بغض هایت "یک آسمان گریه کند...
کــــاش او...خاطره ی بودنــــش،
جای خالی همه ی "خاطره های بی سرانجام چشمان همیشه صبورت "را
پر از پرواز پروانه های عــاشق می کرد ..
کــــاش او...
نازنینـــــــم!!
به گمـــانم (او) همــان (مَن) م!
خــویش از همه ی دنیا جــــدا...
کــــــــــاش زندگی ما آدم ها...
بــ همین سادگـــــــی بود....
تنـــها"به همین سادگی...!! "